| یکی از معیارهای مهمی که از طریق آن می توان به قدرت یک فعالیت صنعتی برای دستیابی به مزیتهای نسبی در سطح داخلی و حتی در سطح خارجی پی برد ، مقدار بهره وری عوامل تولید آن است . رشد بهره وری عوامل تولید موجب کاهش هزینه های تولید وافزایش قدرت رقابت تولید کننده در بازار می گردد و سرمایه داران صنایعی را در اولویت سرمایه گذاری خود قرار می دهند که علاوه بر ارزش افزوده قابل توجه ، از بهره وری بالاتری نیز برخوردار باشند .در این پژوهش ، بهره وری کل ، متوسط ونهایی فعالیتهای مختلف صنعتی کوچک و بزرگ ایران که بر حسب طبقه بندی بین المللی I.S.I.C,Rev.2 به نه گروه صنعتی تقسیم شده ، طی دوره زمانی 78 – 1366 محاسبه می شود و مورد مقایسه قرار می گیرد .برای مطالعه و محاسبه بهره وری کل و نهایی صنایع مختلف از تابع تولید کاب – داگلاس استفاده شده وبرای محاسبه بهره وری متوسط ، از میانگین نسبت ارزش افزوده به عامل تولید کار و سرمایه طی دوره زمانی فوق مورد استفاده قرار می گیرد .نتایج پژوهش حاکی از آن است که کل صنایع کوچک ، علی رغم آنکه بیش از 98 درصد از واحدهای صنعتی و بیش از 50 درصد شاغلان بخش صنعت را در خود جای داده ، دارای بهره وری کل متوسط و نهایی کمتری نسبت به کل صنایع بزرگ که تنها 2 درصد از واحدهای صنعتی کشور را تشکیل می دهد می باشد ؛ اما برخی از گروههای صنعتی کوچک دارای بهره وری بیشتری نسبت به صنایع بزرگ هستند و این در حالی است که صنایع کوچک بر خلاف صنایع بزرگ از انواع حمایتهای دولتی برخوردار نمی باشند . |
دانلود ادامه مقاله: ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﺭﻱ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻳﺮﺍﻥ